मन

 



कतै बाध्यताको शिकार

कहीँ

रहरबाटै तिरस्कार

टुटेपछि बोक्नै नसकिने

फुटेपछि सिसासंग जस्तै डराउने मन ।

एकान्तमा,

स्वपनील बगैंचा खडा गर्दै

पुलकित हुँदै अशिना झार्ने

टुटे फुटेको घाउँ टाल्दा टाल्दै हारेको मन

मृत्यु शैयाको पर्खाइमा

जीर्ण हुँदै डढेलोको पर्खाइमा मन ।

तिम्रो आहटमा प्रफुल्लित

डाँफे जस्तै

धरतीको चरणमा हराउने

घातबाट पुरस्कृत मन ।

कतैँ,

आमाको अस्मितामा बुट बजार्दा प्रफुल्लित

फेरी,

आफ्नै अस्तित्व रक्षाको लडाइमा पराजित

मूल्य मान्यताको अग्नीमा बर्सैं देखि जलिरहेको

हजारौं अग्नी परीक्षामा सफल भए पनि आफैंसंग पराजित मन ।

 

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

तिम्रो लोग्ने र म

Image
  के भन्थ्यौं तिमी त्यो दिन फेरी आइदिए उन्मुक्त भइ ती पदचाप फेरी संगै भैदिए  अनकन्टार खडेरीमा  पालुवा आइदिए । कुनै दिन तिम्रो लोग्ने र म हराएका थियौं धेरै बेर प्रकृतिको छातिमा  उनकै  शास्वत नियममा न उस्ले तिमीलाई सम्झियो न मैले उस्लाई  । दुनियाँलाई छल्दै हराएका थियौं एकान्तमा प्रकृतिको अनुपम छटा छिचोल्दै गोधुँली साझमा डराउँदै नेटो काटेथिऊँ तिम्रो लोग्ने र म । एक सासमा वृतान्त बताउँदा त्रिसुलको बगरमा लुटपुटिदै सागरमा हराउँदा भ्रम वा के डराउँदै आफैंमा हराउँदा   प्रकृतिलाई नै विशाक्त बनाइ आफैंमा रमाउँदा  बिना लगाम सडकमा भेडा जस्तै कराउँदा  उस्को आधिपत्यमा आफै हराउँदा ।  तिम्रो सिउँदोको रंग ऊ मोरो ओठमा हासो भर्ने भयो के गरुँ ?  तिमी घरमा बस आउँदिन म उसको दिलको दरबारमा नि अब धाउँदिन  साँघुरो चार दिवारमा अटाउँदिन  घरमा बस दिलबाट हटाउँदिन म ।  
Read more

के ख्वाउँछे

Image
 देउराली भन्ञ्याङ काँटेर जाँदा सम्झेथे उसैलाई  मनको वह पोखी केहीबेर रौंला भनी बुझाए थें मनलाई । हर घुम्ती काँटी भीर पखेरामा खोजेथे उसैलाई  ती घुम्ती मोडी बचाइ रहन खोजेथे यादलाई । हुन्न रहेछ केही पनि भन्न आखिरी पराईलाई  याद धेरै दियौं संगाली रहन्छु जीन्दगी भरीलाई । त्यहीँ पर पुगी फर्केर हेर्दा अध्यारो भयो मन  चढाएको पाती सुकेर गयो हात रित्तै भयो झन । दिनभरी डुल्ने त्यो रानी चरी गुँड खोजी फर्कन्छे सब रित्तिइ सके ती बचेरालाई आखिर के खुवाइ निधाउँछे । 
Read more